Eibarko euskara hiztegia
erreme
1.
[errime]
(errime, erme).
izond.
(TE).
Acérrimo,-a,
apasionado,-a,
firme,
recio,-a,
grande.
Goittar erremia hiltzeko ordura arte. / Acérrimo goittar hasta la hora de morir. /
Euren aurrian geldittu nintzan, tonto ermia moduan.
/
Arrateko abadia pelotari errimia.
/
Dama haura erremia elixako sermoi eta errezuetara juaten. ( Ibilt 462).
Ik.
gogor,
sendo,
gartsu.
Errime gehixago erabiltzen da.